บทคัดย่อ
การพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณโดยใช้นิทานพื้นบ้าน
นางสุทธินันท์ บุญศักดิ์
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณ โดยใช้เรื่องสั้น สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 หาประสิทธิภาพของสื่อ และเปรียบเทียบทักษะการอ่านอย่างมีวิจารณญาณ ระหว่างนักเรียนที่ได้รับการสอนอ่านโดยใช้เรื่องสั้นพัฒนาทักษะการอ่านกับนักเรียนที่ได้รับการสอนอ่านแบบปกติ
กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยในครั้งนี้ คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสมเด็จพระญาณสังวร อำเภอคำเขื่อนแก้ว จังหวัดยโสธร ที่กำลังศึกษาอยู่ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2550 ซึ่งได้จากการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 2 ห้อง ห้องละ 30 คน กำหนดให้กลุ่มหนึ่งเป็นกลุ่มทดลองสอนอ่านโดยใช้เรื่องสั้นและอีกกลุ่มเป็นกลุ่มควบคุมสอนอ่านแบบปกติ
เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสำรวจความต้องการพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณก่อน-หลังเรียน ซึ่งค่าอำนาจจำแนกระหว่าง .20-.80 ค่าความยากง่ายอยู่ระหว่าง .20-.80 และค่าความเชื่อมั่นทั้งฉบับเท่ากับ .85 และแบบฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณระหว่างเรียน
สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าประสิทธิภาพสื่อ E1/E2 และค่า t-test
ผลการวิจัยพบว่า
1. สื่อสิ่งพิมพ์เรื่องสั้นมีหลักการเพื่อตอบสนองความต้องการของผู้เรียนมีจุดมุ่งหมายเพื่อพัฒนาทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณ มีสาระเป็นเรื่องสั้น 5 เรื่อง โดยจัดการเรียนรู้ 15 ชั่วโมง และประเมินผลการเรียนรู้ด้วยการทดสอบ
2. สื่อสิ่งพิมพ์เรื่องสั้นมีประสิทธิภาพ 83.5/84.2 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน 80/80 ที่กำหนดไว้
3. นักเรียนที่ได้รับการสอนอ่านโดยใช้เรื่องสั้น มีทักษะการอ่านภาษาอังกฤษอย่างมีวิจารณญาณสูงกว่านักเรียนที่ได้รับการสอนอ่านแบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.5