ได้กล่าวไว้แล้วว่าเมืองที่สร้างความร่ำรวยให้กับโรบินฮูดน้อยใหญ่ทั้งหลาย  หนีไม่พ้นเมืองใหญ่ ๆ นับตั้งแต่ซานฟรานซิสโก  ชิคาโก  ลอสแองเจลีส  และที่น่ารักหอมหวานที่สุดเห็นจะเป็นมหานครนิวยอร์ก

         คนส่วนใหญ่มักจะเรียกไม่ถูก  ถ้าเรียกนิวยอร์กเฉย ๆ จะหมายถึง  รัฐนิวยอร์กซึ่งกว้างขวางมาก  แต่ถ้าหมายถึงเมืองใหญ่ที่สุดในรัฐนิวยอร์ก  คือมหานครนิวยอร์ก  ซึ่งมีผู้คนเข้าออกพลุกพล่านจากทั่วโลก  เป็นทั้งเมืองท่า  เมืองธุรกิจ  เมืองแห่งแฟชั่น  เมืองแห่งการแสดง  พอ ๆ กับเมืองที่เต็มไปด้วยมาเฟียของทุกชาติ
         มหานครนิวยอร์กแบ่งออกเป็น  5  เขต  เขตแมนฮัตตัน  เป็นย่ายธุรกิจใจกลางเมือง  มีแม่น้ำแมนฮัตตันล้อมรอบ  เขตบร้องซ์อยู่ทางเหนือ  เขตบรุ๊คลีนทางตอนใต้  เขตควีนส์ทางตะวันออก  และเขตสแตตตันไอร์แลนทางตะวันออกเฉียงใต้
         เขตที่คนไทยอยู่มากที่สุด  คือเขตควีนส์  ปะปนกับชาวเอเชียซึ่งมาจากทุกชาติ  จีน  เกาหลี  ไต้หวัน  อินเดีย  ปากีสถาน  บังคลาเทศ  เขตบร้องซ์และบรู๊คลีนเป็นถิ่นคนดำ  มีคนไทยอยู่ประปราย  ส่วนสแต็ตตันไอร์แลนด์ถิ่นคนรวยผู้ดีอยู่  สำหรับเขตแมนฮัตตันเป็นเขตธุรกิจ  ห้ามอยู่อาศัย  ในตึกที่ทำการค้าห้ามคนอยู่เป็นอันขาด  นี่คือสาเหตุแห่งการเกิดคอนโดมิเนียมขึ้นในเมือง  เป็นที่อาศัยของนักธุรกิจ  เพราะเขาห้ามนักธุรกิจพักอาศัยอยู่ที่เดียวกับร้านค้า  ฉะนั้นเจ้าของธุรกิจเมื่อเลิกงานแล้ว  ก็ต้องพักอยู่ในคอนโดซึ่งซื้อไว้  หรือเช่า  ส่วนบ้านจริง ๆ ของนักธุรกิจมักจะอยู่นอกเมืองหรือซับเบิบ
         คนไทยกลุ่มแรก ๆ ที่ค้นพบขุมของของนิวยอร์ก  มักจะล้มหายตายจากหรือกลับเมืองไทยกันเกือบหมด  ส่วนมากมักจะเป็นกลุ่มนายแพทย์  และพยาบาลรุ่นบุกเบิก  ต่อมาก็เป็นกลุ่มพี่บุญชู  ซึ่งเคยพูดถึง  และบางท่านยังมีชีวิตอยู่

  ขณะนี้กลุ่มคนไทยในนครนิวยอร์กเป็นรุ่นเหลนไปแล้ว  แม้แต่คุณเมทินี  กิ่งโพยม  ก็เป็นรุ่นหลานของผู้เขียน  เพราะคุณพ่อของคุณเมทินี  คือ คุณอักษะ  กิ่งโพยม  ซึ่งรู้จักกันดี  อยู่ในควีนส์เช่นเดียวกัน  ผู้เขียนเห็นคุณเมทินีตั้งแต่เด็ก ๆ ขณะนี้ก็เป็นอีกรุ่นหนึ่งซึ่งเกิดใหม่อย่างมากมาย  กลายเป็นรุ่นหลาน
         มหานครนิวยอร์กเป็นเมื่องตื่นตลอด  24  ชั่วโมง  งานมีให้ทำ 3 ผลัด  เช่น  ผลัด 6 โมงเช้าถึงบ่าย 3 โมง ผลัดบ่าย 3 โมงถึง 4 ทุ่ม ผลัด 6 ทุ่มถึง 8 โมงเช้า ใครจะทำผลัดไหนก็เลือกเอา  การคมนาคมสะดวก รถเมล์และรถไฟใต้ดินวิ่งตลอด 24 ชั่วโมง  มาตรงต่อเวลาในราคาถูก หัวใจสำคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกา คือ การคมนาคม  ถูก  สะดวก  ประหยัด  ทำให้นไปทำงานได้อย่างคล่องตัว  ไม่สาย  และทำได้หลายแห่ง
         ผู้เขียนทำงาน  3  แห่งต่อหนึ่งวัน  และมักจะเจอคนไทยด้วยกันเป็นจำนวนมากนั่งหลับสัปหงกในซับเวย์  เพื่อจะไปต่องานอีกแห่งหนึ่ง  ในซับเวย์จึงเป็นที่นอนของพวกตะกละเงิน  หรือกะเหรี่ยงอย่างพวกเราไปโดยปริยาย
         พูดถึงมาเฟียในนครนิวยอร์ก  เกิดจากชาวยุโรป  เช่น  พวกอิตาเลี่ยน  มาทำมาหากินแถวท่าเรือในนิวยอร์ก  เริ่มจากการให้บริการและขูดรีด  ตอนหลังกลายเป็นขู่กรรโชก  ในทุกจุดตั้งแต่ไนท์คลับ  ค้าน้ำมัน  สินค้าหนีภาษีและอื่น ๆ สารพัดรูปแบบวิธี  อยู่ในนิวยอร์กได้ตลอดรอดฝั่ง  คืออย่าไปยุ่งกับเขา  และพยายามเงียบสงบ  ไม่มอง  ไม่พูด  ไม่พบปะ  เป็นดีที่สุด
         คนไทยเมื่อไปอยู่ในนครนิวยอร์กแล้ว  ต้องเปลี่ยนนิสัยใจคอและบุคลิกอย่างหนึ่งไป  คือ  ห้ามสนใจคนอื่นนอกจากตนเอง  เพราะถ้าสนใจมองคนนั้น  ถามเรื่องคนนี้  แม้แต่คนในที่ทำงานเดียวกัน  สักพักหนึ่งจะไม่มีใครคบค้าสมาคมด้วย  เพราะฝรั่งไม่ชอบคนจุ้นจ้าน  แม้แต่คนหกล้มต่อหน้าก็ห้ามเข้าไปช่วย  เพราะจะถูกกล่าวหาว่าทำให้เขาล้มได้ง่าย ๆ สิ่งเดียวที่ทำได้  คือ  กล่าวคำสวัสดี  สบายดีหรือเปล่า  แล้วจบกัน  คนไทยไปอยู่นิวยอร์กปรับตัวง่าย  และเป็นที่รักของเจ้านาย  พูดน้อยและทำงานมาก  ที่พูดน้อยในตอนหลังมีคำเย้าแหย่กันติดปากในหมู่คนไทยว่า "เพราะพูดภาษาอังกฤษไม่เก่ง"  ไม่อยากพูดหรือก้มหน้าก้มตาเมคมันนี่ก็ไม่รู้  เพราะเขาจ่ายเงินเป็นชั่วโมง  เวลาเป็นเงินเป็นทองจริง ๆ
          ในสหรัฐอเมริกา  แม้จะมีข่าวครึกโครมว่า  เศรษฐกิจตกต่ำก็อย่าไปตื่นเต้นมาก  เพราะคนส่วนใหญ่ที่อยู่ในประเทศนี้อยู่ดีกินดี  เวลาทำงานได้  หลวงก็หักเงินไว้  เวลาตกงานหรือจนหลวงก็จ่ายจนหางานใหม่ได้  เงินทุกบาททุกสตางค์เก็บลูกเดียวไม่มีภาษีสังคม  เวลาป่วยไข้หรือตายก็มีเงินช่วยเหลือ  โดยเฉพาะคนรายได้น้อยมีอาหารการกินและที่อยู่อาศัยในราคาถูกรองรับ  ลูกเข้าโรงเรียนฟรี  คนไทยในอเมริกาจึงเก็บเงินเก่งทุกคน ขณะเดียวกันคนรวยถูกรีดไถ  ถูกเก็บภาษีเต็มเม็ดเต็มหน่วย  จนคนรวยอยากจะเป็นคนจนกันทุกคน  เพราะถูกหลวงเบียดบัง  คนรวยในอเมริกา  จึงต้องทำหลบ ๆ ซ่อน ๆ ประกาศตัวไม่ได้
          ส่วนคนไทยในนิวยอร์กรวยทุกคน  เพราะหาเงินได้แบบฝรั่ง  แต่กินแบบไทย ๆ ปาปายาป๊อก ๆ ถูกจะตายไป  จึงรวยสถานเดียวน่าอิจฉาไหมล่ะท่าน....