+++วิธีการใช้สถานี: โหลดเพลงคลิกที่ชื่อเพลงครับ/ฟังแบบออนไลน์คลิกที่รูปตัวโน๊ตนะครับ

ไดโน่ สเตชั่น ภาคพิเศษ

               สวัสดีครับ เป็นยังไงกันบ้างครับ ช่วงนี้ server บ้านผมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ สามวันดีสี่วันไข้ ผีเข้า ผีออกเหมือน เจ้าของบ้านยังไงไม่รู้ ยังไงผมก็จะพยายามทำไปเรื่อยๆ ละกันครับ ถ้าไม่ได้อัพเดท กันทุก สัปดาห์ก็อย่าเพิ่งว่ากันก่อน นะครับ

             เอาล่ะครับ วันนี้ผมก็มีของแปลกมาฝากกันอีกแล้วครับ ถ้าใครได้ติดตามบ้านหลังนี้มาตลอด คงจะเห็นบท สนทนาระหว่างผมกับคุณเซียนชั้นครู เรื่องบทเพลงพิเศษพระอภัยมณี .ใช่แล้วครับ วันนี้เราจะมาฟังบทเพลงในชุด นี้กัน ตามคำเรียกร้องของน้องยุ้ย คู่กัด ( แบบสมน้ำสมเนื้อ ) กับเจ้าของบ้าน         

               ถ้าเราพูดถึงพระอภัยมณี เราก็คงทราบกันอยู่แล้วนะครับ ว่าบทประพันธ์เรื่องพระอภัยมณี เป็นผลงานของ มหากวีแห่งรัตนโกสินทร์ พระศรีสุนทรโวหาร หรือท่านสุนทรภู่ แห่งเมืองแกลง นั่นแหละครับ ซึ่งวรรณกรรม ชิ้นนี้ เกิดขึ้นด้วยจินตนาการของท่านสุนทรภู่ล้วนๆ ด้วยความที่บ้านอยู่ใกล้ทะเล เลยเกิดเป็นวรรณกรรมอมตะให้เราได้อ่าน ได้รับรู้มาจนถึงทุกวันนี้ ส่วนในรายละเอียดเนื้อหานั้น ผมยอมรับเลยครับว่า จำได้ไม่หมดเหมือนกัน เพราะเรื่องยาวมาก เหลือเกิน หากใครรักในบทกลอนจริงๆ คงต้องไปตามหาตามอ่านในหอสมุดแห่งชาติกันแหละครับ

                ในส่วนของวรรณกรรมพระอภัยมณี ก็ใช่ว่าบทประพันธ์อันทรงคุณค่านี้ จะถ่ายทอดมาให้เราได้รับรู้เฉพาะ ตัวหนังสือเท่านั้นครับ แต่ยังมีการถ่ายทอดนิทานกลอนเรื่องนี้ออกมาในรูปแบบของภาพยนตร์การ์ตูน และละครอีกด้วย เท่าที่ผมจำได้ ตอนนั้นน่าจะประมาณปีพ.ศ. 2522-2524 ผมเองก็ยังเด็กมาก จำได้ว่าคุณแม่พาไปดูภาพยนตร์เรื่อง สุดสาคร ซึ่งถือว่าเป็นภาพยนตร์การ์ตูนเรื่องแรกของเมืองไทยเลยครับ และน่าจะเป็นผลงานการวาดภาพของอ.ประยุต เงากระจ่างด้วย ผมยังจำได้ติดตาเลยครับ ที่หน้าโรงภาพยนตร์จะทำเป็นแผ่นไม้ฉลุตัดเป็นรูปสุดสาครขี่ม้ามังกร และลง สีสันไว้อย่างสวยงาม ผมเองยังไปลูบๆ คลำๆ อยู่เลย เพราะตอนนั้นในใจอยากเป็นสุดสาครขี่ม้ามังกรกับเค้าบ้าง หลังจาก ฝันอยากเป็นพวกมดเอ๊กซ์ มดแดง มาหลายปี เรียกได้ว่าเด็กรุ่นนั้นมีแต่คนอยากเป็นสุดสาคร อยากมีม้ามังกรกันทั้งนั้นครับ แต่ว่าม้ามังกรไม่มี ก็ต้องม้าก้านกล้วยกันไปก่อนแหละครับ

                พอผมโตขึ้นมาหน่อย ผมก็ได้ดูละครเรื่องพระอภัยมณี ทางช่องสามนี่แหละครับ พระเอกที่เป็นพระอภัย มณีในตอนนั้นก็คือคุณ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ครับ เวอร์ชั่นนี้ผมก็ไม่ทราบว่านานขนาดไหน น่าจะเกือบ 20 ปีมาแล้ว มั้งครับ คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นละครที่เค้าเอามาฉายใหม่ ซึ่งในตอนนั้นคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ยังหนุ่มอยู่เลยครับ ส่วนคนที่เล่นเป็นนางเงือกนี่ ผมไม่มั่นใจครับว่าชื่ออะไร แต่ก็สวยเหมือนนางเอกสมัยก่อน

                มาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ สำหรับบทเพลงชุดที่ผมนำมาให้ฟังนี้ เป็นบทเพลงที่ทำขึ้นพิเศษ เนื่องในโอกาส ครบรอบ 200 ปีของท่านสุนทรภู่ เมื่อปีพ.ศ 2529 โดยในช่วงนั้นมีนักร้องรับเชิญดังๆ เช่น พี่แจ้ ดนุพล แก้วกาญจน์ พี่ต้น สุชาติ ชวางกูร คุณนันทิดา แก้วบัวสาย พ.ญ พันทิวา สินรัชตานันท์ พี่ปุ๊ อัญชลี จงคดีกิจ ฯลฯ มา ร่วมกันร้องเพลงเนื่องในโอกาสพิเศษนี้ครับ

               ในส่วนตัวผม ผมรู้สึกชื่นชมกับคนเขียนเนื้อ ทำทำนอง สำหรับงานชุดนี้มาก เนื้อร้องในอัลบั้มนี้ส่วนใหญ่จะ เป็นเนื้อร้องที่คุณดนัย วิไลพรรณเขียนขึ้นมา ยกเว้นบางเพลง เช่น เพลงอุศเรนพ่ายรัก, สินสมุทร ที่ได้คนเขียนเพลง รุ่นครู อย่างคุณ วิมล จงวิไล ที่เรารู้จักกันดี มาเขียนเพลงให้ นอกจากนั้น ยังมีคุณสกนธ์ มิตรานนท์ มาช่วยเขียนใน เพลงย่องตอด และก็มีบางเพลงที่นำเอาร้อยกรองของท่านสุนทรภู่มาเป็นเนื้อร้องเช่น เพลงฤาษี และเพลงพระอภัย มณี ส่วนทำนองนั้นคุณดนัย วิไลพรรณ ดูแลคนเดียวครับ ความสมบูรณ์ของงานดนตรีชิ้นนี้ไม่ใช่แค่นั้นครับ ในส่วนของ การเลือกนักร้องก็ทำได้ไม่แพ้กัน อย่างเช่น เพลงนางยักษ์ เพลงจังหวะสนุกสนาน เร็วๆ ที่ได้พี่ปุ๊ อัญชลี มาขับร้อง หรืออย่างเพลงโปรดของผม อุศเรนพ่ายรัก ที่ถ่ายทอดด้วยน้ำเสียงนุ่มๆ ของพี่แซม ยุรนันท์ ที่ฟังทีไรก็อินไปซะทุกที

                   หลายๆ คนอาจจะคิดว่า เพลงในโอกาสพิเศษทั้งหลาย ฟังแล้วอาจจะไม่น่าสนใจเท่าไหร่ เพราะยังไงก็คงไม่เหมือนเพลงทั่วๆ ไปที่วางแผงขาย หรือหลายคนอาจจะมองว่า ทำออกมาไม่ค่อย ละเมียดละไมเท่าไหร่ ผมขอแนะนำครับว่า ให้ลองฟังเพลงชุดนี้ก่อนครับ แล้วจะรู้เลยว่าไม่ง่ายนักหรอก นะครับ ที่จะใช้เพลงเป็นตัวกลางในการเชื่อมโลกของวรรณกรรม และโลกของดนตรีเข้าไว้ด้วยกันได้ลง ตัวขนาดนี้ ไม่เชื่อลองฟังดูสิครับ

                   ก่อนจากกันวันนี้ ผมขอทิ้งท้ายไว้ด้วยกลอนคมๆน่าคิดจากวรรณกรรมเรื่องพระอภัยมณี และกลอนทั้งหมดนี้ ถูกนำไปเป็นเนื้อร้องของเพลงฤาษีไว้ได้อย่างลงตัวเชียวครับ

                    "แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์               มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
                      ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด            ยังไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
                      มนุษย์นี้มีที่รักอยู่สองสถาน               บิดามารดารักมักเป็นผล
                      ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน                 เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา
                      แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ             ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
                     รู้อะไรก็ไม่สู้รู้วิชา                              รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี"