...คุณครูสามารถนำสอนนักเรียนผ่านสื่อโปรเจคเตอร์ได้หลายเรื่องที่เกี่ยวกับวินัย  คุณธรรมด้านต่างๆคงเป็นประโยชน์กับคุณครูทุกท่านไม่มากก็น้อย...

รวมเรื่องนิทานปันแง่คิด

นิทานสอนคุณธรรมด้านความขยัน - ขุมทรัพย์ในไร่องุ่น
          ที่ไร่องุ่นแห่งหนึ่ง มีพ่อผู้สูงอายุกับลูกชายจอมขี้เกียจ 3 คน อาศัยอยู่ต่อมาพ่อล้มป่วยลงและก่อนที่แกจะใกล้สิ้นลมหายใจ ได้เรียกลูกชายทั้ง 3 มาสั่งเสียว่า อย่าขายที่ดิน เพราะพ่อได้ซ่อนขุมทรัพย์มหาศาลเอาไว้ให้ขุดดิน พรวนดิน ขุดหาให้ทั่วทุกตารางนิ้วของไร่ เมื่อพ่อได้สิ้นใจตายลงไปแล้ว ลูกชายทั้ง 3 ก็ลงมือและตั้งหน้าตั้งตา ไถคราดพรวนดินพวกเขาก็ไม่พบแม้แต่เศษเงินอย่างที่พ่อได้บอกไว้ หนึ่งปีผ่านไปไร่องุ่นที่พวกเค้าตั้งหน้าตั้งตาขุดพรวนดิน เพื่อหาขุมทรัพย์นั้นกลับมาเกิดผล ออกดอกออกผลออกมา และเป็นเช่นนั้นลูกชายทั้ง 3 จึงหันมาช่วยกันนำผลองุ่นเหล่านั้นออกขาย และพวกเขารู้ว่าขุมทรัพย์ที่พ่อพูดถึงนั้น หมายถึงการทำงานหนัก ขยันขันแข็ง เอาหงาดเหงื่อแรงงานเข้าแลกในที่ดินที่พ่อของพวกเขาได้ ทิ้งไว้ให้มากกว่านั่นเอง

          คติเตือนใจคือ     ความขยันทำให้ทำงานสำเร็จ

นิทานสอนคุณธรรมด้านความประหยัด - คนขี้เหนียวกับทองคำ
          เศรษฐีคนหนึ่งเป็นคนขี้เหนียว เขามักนำทรัพย์สมบัติฝังดินไว้รอบบ้าน ไม่นำมาใช้ให้เกิดประโยชน์ ด้วยความกลัวคนขโมย ต่อมาเขาจึงได้นำทรัพย์สมบัติ ไปขายแล้วซื้อเป็นทองคำได้หนึ่งแท่ง และเศรษฐีต้องเสียใจ เพระเสียทรัพย์ที่คนมาทิ้งไว้

          คติเตือนใจคือ     การมีทรัพย์และประหยัดออมทรัพย์เป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องรู้จักประมาณการใช้ทรัพย์ที่มีอยู่ให้เกิดประโยชน์ด้วย

นิทานสอนคุณธรรมความซื่อสัตย์ - คนตัดไม้กับเทพารักษ์
          คนตัดไม้คนหนึ่งนั่งร้องไห้อยู่ริมลำธาร เพราะทำขวานของตนเองตกลงไปในน้ำ เทพารักษ์สงสารจึงปรากฎกายช่วยเหลือ โดยครั้งแรกงมขวานทองคำ ครั้งที่สองงมขวานเงินขึ้นมาให้ คนตัดไม้นั้นเป็นคนซื่อสัตย์จึงปฏิเสธว่า ไม่ใช่ขวานของตน จนเทพารักษ์งมขวานเหล็กขึ้นมา เขาจึงยอมรับ เทพารักษ์ตอบแทนความซื่อสัตย์ด้วยการมอบขวานทองคำและเงินให้ด้วย เพื่อนบ้านคนหนึ่งทราบเรื่อง เกิดความละโมบ จึงไปที่ลำธารและทำขวานหล่น แต่ด้วยความไม่ซื่อสัตย์ ทำให้เขาไม่ได้ขวานคืนแม้กระทั่งขวานขอตนเอง

          คติเตือนใจคือ     จงซื่อสัตย์และจงพอใจในสิ่งที่เป็นของตนไม่โลภมาก

นิทานสอนคุณธรรมความมีวินัย - จันทโครพ
          จันทโครพเจ้าชายเมืองพาราณสีออกแสวงหาพระอาจารย์ และได้เรียนรู้จนสำเร็จวิชาอันแกร่งกล้า จึงเดินทางกลับเมือง ในระหว่างทางพระองค์ได้ผอบที่พระอาจารย์มอบให้นำกลับเมือง และกำชับให้เปิดเมื่อถึงเมืองแล้ว แต่จันทรโครพไม่รักษาวินัยรักษาคำมั่นที่มอบให้

          คติเตือนใจคือ     ควรรู้จักการยับยั้งความอยากรู้อยากเห็น มีวินัยต่อตนเอง ช่วยไม่ให้เกิดภัยพิบัติได้

นิทานสอนคุณธรรมความสุภาพ - พิกุลทอง
          หญิงหม้ายคนหนึ่งมีลูกสาว 2 คนโตชื่อ มะลิ คนที่สองชื่อ พิกุล หญิงหม้ายนั้นรักมะลิมาก เพราะมีรูปร่างหน้าตาและนิสัยเหมือนนาง ส่วนพิกุลเป็นหญิงสาวที่หน้าตาสะสวย กิริยามารยาทดี พูดจาไพเราะ และน้ำใจงาม พิกุลต้องทำงานหนักเนื่องจากความลำเอียงของมารดา แต่ด้วยความมีน้ำใจต่อคนอื่น ทำให้พิกุลได้รับพรจากรุกขเทวดาให้มีดอกพิกุลทองร่วงออกมาจากปากทุกครั้งที่พูด หญิงหม้ายมีความละโมบได้บีบคั้นให้พิกุลทองพูดเพื่อเอาทองคำ และให้มะลิไปขอพรรุกขเทวดา แต่มะลิมีนิสัยหยาบช้าจึงได้รับผลตรงกันข้ามกับพิกุล พิกุลถูกมารดาทำร้ายต้องหนีออกจากบ้านได้พบกับเข้าชายรูปงามและครองคู่กันต่อมาอย่างมีความสุข

          คติเตือนใจคือ    ความมีน้ำใจและความสุภาพเป็นเครื่องผูกมิตรต่อผู้อื่น

นิทานสอนคุณธรรมความสะอาด - นางอุทัยเทวี
          อุทัยเทวีเป็นธิดาของรุกขเทวดาและนางนาค นางต้องพลัดมามาอยู่บนโลกมนุษย์ จึงปกป้องตนเองด้วยการอาศัยอยู่ในร่างของคางคก ต่อมาตายายได้มาพบ นางจึงขอไปอาศัยอยู่ด้วย อุทัยเทวีช่วยเหลือตอบแทนตายายที่เลี้ยงดูตนเองโดยออกมาจากร่างคางคก และทำงานต่างๆ ในบ้าน จนบ้านเรือนสะอาดเรียบร้อย อุทัยเทวีเติบโตเป็นสาวสวยงาม เจ้าชายสุทราชกุมารได้พบกับนางก็หลงรัก และให้พระราชบิดามาสู่ขอ ตายายได้ขอให้สร้างสะพานทองจากพระราชวังมาถึงบ้าน ทำให้พระราชากริ้วมากและตรัสให้ตายายสร้างปราสาทหลังใหญ่ให้เสร็จภายใน 7 วันเช่นกัน อุทัยเทวีได้เนรมิตปราสาทและเจ้าชายได้ตั้งจิตอธิษฐานขอสะพานทองจากเทวดา ในที่สุดทุกอย่างก็จบลงด้วยความสุข

          คติเตือนใจคือ     การประพฤติเป็นคนดี ขยัน กตัญญู ส่งผลให้ได้รับผลบุญที่ดี

นิทานสอนคุณธรรมสามัคคี - นกกระจาบ
          นกกระจาบฝูงหนึ่งถูกนายพรานใช้ตาข่ายจับไป หัวหน้านกกระจาบและนกที่เหลือได้หาวิธีเพื่อให้รอดพ้นจากตาข่าย เมื่อฝูงนกถูกนายพรานดับจับได้ใช้กลวิธีความสามัคคี ทำให้รอดพ้นจากตาข่ายนายพรานได้อย่างปลอดภัย

          คติเตือนใจคือ     คนเดียวหัวหาย สองคนเพื่อนตาย สามคนกลับบ้านได้

นิทานสอนคุณธรรมมีน้ำใจ - ชาวนากับงูเห่า
          ในเช้าของฤดูหนาววันหนึ่ง ชาวนาผู้หนึ่งเดินออกจากบ้านไปทุ่งนา ระหว่างทางเห็นงูเห่าตัวหนึ่งนอนขดตัวอยู่ เกิดความรู้สึกสงสาร จึงเก็บงูตัวนั้นมากอดไว้ในอ้อมแขน เมื่องูรู้สึกอบอุ่นก็เคลื่อนไหวและกัดฉกชาวนาด้วยเป็นสัตว์เดียรัจฉาน ชาวนาจึงสิ้นใจตาย

          คติเตือนใจคือ     ความมีน้ำใจเป็นสิ่งที่ดี หากทำคุณกับคนชั่วมีแต่จะได้รับความเดือดร้อน

แหล่งข้อมูลอ้างอิง
http://ajmai.com/product/project1/index.htm