ครูบ้านนอก

ชื่อเรื่อง การพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตชุมชนชาวไทยกะเหรี่ยง อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี โดยกระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม (PAR)

ผู้วิจัย นายณภัทร ศิลปศร รองผู้อำนวยการโรงเรียนหนองหญ้าปล้องวิทยา

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาองค์ความรู้ท้องถิ่น เรื่อง วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตชุมชนชาวไทยกะเหรี่ยง อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี 2) เพื่อพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น เรื่อง วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตชุมชนชาวไทยกะเหรี่ยง อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี โดยศึกษาจากพื้นที่เป้าหมาย คือ ชุมชนชาวไทยกะเหรี่ยงอำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี กลุ่มเป้าหมายได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียน ครูผู้สอน ผู้รู้ในชุมชน ผู้ปกครองนักเรียน ผู้นำชุมชน นักวิชาการ ผู้แทนองค์กรท้องถิ่น และนักเรียนโรงเรียนหนองหญ้าปล้องวิทยา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่มัธยมศึกษา เขต 10 ปีการศึกษา 2558 ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ใช้วิธีการดังนี้ 1) การสนทนากลุ่ม 2) การสำรวจพื้นที่ 3) การพูดคุยซักถาม 4) การสัมภาษณ์ 5) ใช้แบบบันทึกภาคสนาม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัย องค์ความรู้ท้องถิ่น เรื่อง วัฒนธรรม ประเพณีและวิถีชีวิตชุมชนชาวไทยกะเหรี่ยง อำเภอหนองหญ้าปล้อง จังหวัดเพชรบุรี พบว่า ชาวไทยกะเหรี่ยงในอำเภอหนองหญ้าปล้อง จัดว่าเป็นกะเหรี่ยง ประเภท กะเหรี่ยงโปว์ มีประเพณีสำคัญ ได้แก่ ประเพณีกินข้าวห่อ และประเพณีเวียนศาลา นิยมแต่งกายด้วยผ้าที่หนาและทอด้วยมือประดับด้วยเม็ดเงิน มีสีและลวดลายที่เป็นเอกลักษณ์ อาหารพื้นบ้านของชาวไทยกะเหรี่ยง มีรสชาติเผ็ดและจัดจ้าน โดยจะหาวัตถุดิบตามป่า ตามธรรมชาติ ใช้ภาษากะเหรี่ยงเป็นภาษาถิ่นในการพูด ไม่มีคำเขียน ไม่มีตัวหนังสือใช้ ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพ เกษตร ค้าขาย เลี้ยงสัตว์ และรับจ้าง และเนื้อหาขององค์ความรู้ท้องถิ่นแบ่งออกเป็น 6 บท ได้แก่ บทที่ 1 บริบทและชาวไทยกะเหรี่ยงอำเภอหนองหญ้าปล้อง บทที่ 2 ประเพณีชาวไทยกะเหรี่ยง บทที่ 3 เครื่องแต่งกายชาวไทยกะเหรี่ยง บทที่ 4 อาหารพื้นบ้านของชาวไทยกะเหรี่ยง บทที่ 5 การใช้ภาษาของชาวไทยกะเหรี่ยงอำเภอหนองหญ้าปล้อง และบทที่ 6 อาชีพและการดำรงชีวิตของชาวไทยกะเหรี่ยง ผลการพัฒนาหลักสูตรท้องถิ่น ได้หลักสูตรท้องถิ่นที่ประกอบด้วยโครงสร้างหลักสูตรสาระการเรียนรู้ท้องถิ่น หน่วยการเรียนรู้ และแผนการจัดการเรียนรู้ มีความเหมาะสม มีความสอดคล้องกับสภาพแวดล้อมในท้องถิ่น และมีความเหมาะสมกับผู้เรียน นักเรียนมีความรู้ความเข้าใจ เกี่ยวกับประเพณีวิถีชีวิตของชาวกะเหรี่ยง และมีความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมประเพณีของท้องถิ่นตนเอง สามารถนำความรู้ที่ได้รับจากการเรียนไปใช้ในชีวิตประจำวันได้

Thesis Title : A Development of Local Curriculum Concerning The Traditional, Culture, and Lifestyle of The Karen Tribe in Nongyaplong District, Phetchaburi By Participatory Action Research (PAR) Process

Researcher : Mr. Naphat Sillapasorn Vice Director of Nongyaplongwittaya School

Abstract

The purposes of this research were 1) to study local knowledge concerning the traditional, culture, and lifestyle of Karen Tribe in Nongyaplong district, Phetchaburi 2) to develop a local curriculum in terms of the traditional, culture, and lifestyle of Karen Tribe in Nongyaplong district, Phetchaburi province. The target area of this study was the Karen community in Nongyaplong district, Phetchaburi province. The target groups were the school administrators, teachers, the people in the community, parents, community leaders, academics, representatives of local organizations, and the students in Nongyaplongwittaya School in year 2015. As for collecting data, 1) group conversation 2) area exploration 3) asking and answering questions 4) interview 5) recording reality were employed in this research. The data and contents were analyzed qualitatively.

The results of this research of the local curriculum regarding the traditional, culture, and lifestyle of Karen Tribe in Nongyaplong district, Phetchaburi were found that the Karen Tribe in Nongyaplong district, Phetchaburi was regarded as Pwo Karen and the important traditions of Karen Tribe in Nongyaplong were eating wrapped rice and walking around the pavilion. More over, the costume of Karen Tribe in Nongyaplong district was handmade. It was made of thick cloth and decorated by the silver beads. There were colors and styles that shown the unique of the Nongyaplong Karen Tribe. Additionally, local food of Karen Tribe in Nongyaplong will be nippy and spicy. The Karen could find the raw materials for their food in the wood. As for Karen language, they used their own language as the important dialect and it was merely used in spoken language. Karen Tribe did not use written communication. In addition to the Karen’s works, the occupations and lifestyles of Karen Tribe in Nongyaplong district mostly were argriculture, trade, livestock, and self – employed. According to the content of local curriculum, it was divided into six chapters which were 1) the context of Nongyaplong district and the Karen Tribe in Nongyaplong district 2) the traditions of Karen Tribe in Nongyaplong district 3) the costume of Karen Tribe in Nongyaplong district 4) local food of Karen Tribe in Nongyaplong district 5) the language of Karen Tribe in Nongyaplong district and 6) the occupations and living of Karen Tribe in Nongyaplong district. As to the development of local curriculum, it was consisted of the structures that was integrated to the learning, the units, and the lesson plans which were suitable and consistent with the surroundings in the research area. Moreover, this curriculum is appropriate to the students. They understood and realized the traditions and ways of life of the Karen Tribe. The learners were proud of their own local traditions; they could apply the knowledge obtained from learning in their dairy life.

เว็บน่าสนใจ