บทคัดย่อ

การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ พัฒนาทักษะการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านร่มเกล้า 4 อำเภอพบพระ จังหวัดตาก แหล่งข้อมูลประกอบด้วย นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนบ้านร่มเกล้า 4 อำเภอพบพระ จังหวัดตาก เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลได้แก่ แบบฝึกทักษะการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติ เพื่อวิเคราะห์หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาค่า (t-test)

จากผลการทดสอบการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง มีค่าเฉลี่ยของจำนวนครั้งในการทดสอบการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง ก่อนการฝึกมีค่าเฉลี่ย 6.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 3.37 และหลังการฝึกมีค่าเฉลี่ย 17.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 1.57 ทักษะการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง จำนวนครั้งมากกว่าก่อนการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .000 สอดคล้องกับงานวิจัยของนางศรีรัตน์ บำรุงชาติ (2550) เรื่องการพัฒนาทักษะการเล่นวอลเลย์บอล โดยใช้แบบฝึกทักษะวอลเลย์บอล เรื่อง “ทักษะการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง” ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ผลการวิจัย พบว่า มีค่าประสิทธิภาพของแบบฝึก เท่ากับ 83.90/80.15 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้ คือ 80/80 แสดงว่า เครื่องฝึกทักษะกีฬาวอลเลย์บอล มีผลต่อการพัฒนาทักษะการเล่นวอลเลย์บอล โดยใช้แบบฝึกทักษะ และสอดคล้องกับการศึกษาของ นายณัฐสิทธิ์ คงนวลใย(2552) ได้ทำการศึกษาเรื่อง การพัฒนาทักษะการเล่นลูกด้วยมือล่าง โดยใช้สื่อวีดีทัศน์และแบบฝึกทักษะ : กรณีศึกษานักเรียนชุมนุมกีฬาวอลเลย์บอล โรงเรียนบ้านตะโละแมะนา อำเภอทุ่งยางแดง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปัตตานี เขต 3 ผลการศึกษาพบว่า คุณภาพของแบบทดสอบทักษะการเล่นลูกด้วยมือล่าง ได้ผลการวิเคราะห์หาค่าเฉลี่ยของความยากง่าย (Mean Item Difficulty) เท่ากับ 0.804 ค่าเฉลี่ยของอำนาจจำแนก (Mean Item Discrimination) เท่ากับ0.400 และค่าความเชื่อมั่นของแบบทดสอบ เท่ากับ 0.872 ประสิทธิภาพของชุดการสอนมีค่าเท่ากับ ( E1 / E2 ) 85.61 / 80.41 สูงกว่าเกณฑ์ที่ตั้งไว้ 80/80 การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ก่อน - หลัง มีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 16.86 เมื่อคิดเป็นร้อยละ 56.2 S.D เท่ากับ 2.642 และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังเรียนมีคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ25.32 เมื่อคิดเป็นร้อยละ 84.4 S.D. เท่ากับ 1.171 อัตราการพัฒนาทางการเรียนร้อยละของคะแนนเฉลี่ย ( % ) 28.2 นอกจากนี้การพัฒนาการเล่นลูกด้วยมือล่าง สูงกว่าก่อนการใช้สื่อวีดีทัศน์และแบบฝึกทักษะการเล่นลูกด้วยมือล่าง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐาน และมีค่าดัชนีประสิทธิผลแบบฝึกทักษะการเล่นลูกด้วยมือล่าง มีค่าเท่ากับ 0.677

ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้

หลังการใช้โปรแกรมการฝึกการเล่นลูกวอลเล่ย์บอลด้วยสองมือล่างเป็นระยะเวลา 11 สัปดาห์ พบว่า ก่อนการใช้โปรแกรมการฝึกการเล่นลูกวอลเลย์บอลด้วยสองมือล่าง ค่าเฉลี่ย 6.50 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 17.50 และหลังจากทำการฝึกค่าเฉลี่ย 3.37 ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน 3.10 เมื่อวิเคราะห์หาค่า T-test เท่ากับ .000 แสดงให้เห็นว่าการฝึกการเล่นลูกวอลเล่ย์บอลด้วยสองมือล่างก่อนและหลังแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ .05

เว็บน่าสนใจ