ทุกข์...เพราะคิด

"...ถ้าเรามัวแต่คิดถึงความมากมายใหญ่โตของงาน

เราจะเกิดความสับสน และทำอะไรไม่ได้เลย

ตรงกันข้าม หากเราจับงานขึ้นมาทำทันที เราจะพบว่า

 แม้ใหญ่เท่าภูเขา งานก็จะค่อยลดน้อยลงทุกวัน ๆ

แล้วในที่สุดก็สำเร็จลงได้.." วาทะคานธี

วันนี้ต้องเดินทางไปทำงานแต่เช้า ซึ่งในช่วงเช้าในตัวเมืองนครราชสีมา รถราจะติดยาว คงไม่ต่างกับจังหวัดใหญ่ ๆ ทั่วไป เดินทางระยะทางไม่ถึง ๑ กิโลเมตร ต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมง นอกจากนั้นอุบัติเหตุก็มักจะเกิดในช่วงรีบด่วนเช่นกัน ที่เห็นเกิดอุบัติเหตุบ่อยก็หนีไม่พ้นรถจักรยานยนต์ ขับเร้ว  ขาดวินัย มักง่าย และใจร้อน...ก็ต้องระวังตลอดเวลา

เมื่อคืนที่ผ่านมาจะเครียดนิดหน่อย นอนไม่หลับ เนื่องจากวันนี้ต้องจัดอบรม ๒ โครงการ ภาคเช้าจัดอบรมโครงการปฐมนิเทศนักศึกษาที่เข้ามาฝึกงานภายในอาคารสำนักงานอัยการเขต ๓ จำนวน ๓๑ คน มีการแบ่งหน้าที่ของเจ้าหน้าที่แต่ละคนจะต้องรับผิดชอบแต่ละงาน ไม่ว่าจะเป็นจัดทำเอกสาร งานลงทะเบียน งานจัดสถานที่ และงานประสานงานกับวิทยากร แต่ความคิดก็ยังกังวลไม่หาย กลัวไปต่างๆ นานา ทำให้เราได้คิดว่า...คนเราทุกข์เพราะความคิดแท้ ๆ ...

หลังจากพิธีเปิดการปฐมนิเทศแล้ว จะต้องไปทำพิธีเปิดการอบรมโครงการพัฒนาบุคลากรด้านคอมพิวเตอร์หลักสูตร Powerpoint  ที่ห้องฝึกอบรมคอมพิวเตอร์ สถาบันฯชั้น ๓ ห้างสรรพสินค้าคลังพล่าซ่า  เมื่อถึงเวลาจริง ๆ สิ่งที่เรากังวลเมื่อคืนนี้ ก็ไม่ได้เป็นไปดังที่คิดไว้ ทุกอย่างดำเนินการไปด้วยความเรียบร้อย..เราคิดสร้างภาพให้ตนเองกลัวเองแท้ ๆ

งานบางอย่างที่เราคิดว่ายาก ไม่แน่ใจว่าจะทำให้สำเร็จได้หรือไม่ หากได้แต่คิด ไม่ยอมลงมือทำ แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่ายาก หรือง่าย งานจะยากหรือง่าย ก็อยู่ที่เราคิดเอาเอง ถ้าคิดว่ายาก ก็ยาก คิดว่าง่ายก็ง่าย และถ้าคิดว่าไม่สำเร็จ เราก็แพ้ไปแล้วครึ่งหนึ่ง

...จะสุขหรือทุกข์ จะหนักหรือเบา จะแพ้หรือชนะ ล้วนเกิดจากความคิดของเราทั้งสิ้น...น่าคิด!!! และคงจะทุกข์เพราะคิดเอง และทุกข์เองไปอีกนานเท่าใดหนอ..!!!