|
Advertisement
หนึ่งปีที่ผ่านมา . . .
เราใส่เสื้อเหลือง
เราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง
คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมง ๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคม
เพื่อที่จะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาที
วันนั้น
ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข
เราได้แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็ก ๆ ประเทศหนึ่ง
ที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์จักรี
และพระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย
. . สิบสองปีที่ผ่านมา . .
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป
ในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน
เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนีไม่กี่วันหลังจากคณะแพทย์ถวายการผ่าตัดใหญ่
พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ
และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือม้วนแผนที่กรุงเทพ ฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่
ยังจำกันได้ไหม ?
. . 34 ปีที่ผ่านมา . .
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516
เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด
วันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล
เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้น ตำรวจทหารยิงประชาชน
ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า
คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง
คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า
" คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน "
และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน
หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า
" เป็นไปได้อย่างไร ที่คน ๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น ? "
ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า
พระองค์ทรงเป็น ' SOUL OF THE NATION '
หรือ " จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ "
ยังจำกันได้ไหม ?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ?
เราสร้างค่านิยมผิด ๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด
เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ " สิทธิ " แต่ลืมคำว่า " หน้าที่ "
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง " กฎหมู่ " ให้เหนือ " กฎหมาย "
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน
และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเราจะทรงเสียพระทัยเพียงใด ?
80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดา ก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่
ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก
หรือกระทบกระเทือนใจแต่อย่างใด
แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา
ทั้ง ๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์
พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อมด้วยข้าราชบริพาร
หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ
เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน รู้จักความพอเพียง
และมีสติ - เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ?
หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา
วันที่ 9 เม.ย. 2552
Advertisement
เปิดอ่าน 6,253 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,259 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,278 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,255 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,587 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,252 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,253 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,263 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,263 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,267 ครั้ง
เปิดอ่าน 6,257 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,253 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,248 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,254 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,256 ครั้ง 
เปิดอ่าน 6,255 ครั้ง |
เปิดอ่าน 6,252 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,278 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,250 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,249 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,289 ☕ คลิกอ่านเลย | 
เปิดอ่าน 6,259 ☕ คลิกอ่านเลย |
เปิดอ่าน 6,260 ☕ คลิกอ่านเลย |
|
≡ เรื่องน่าอ่าน/สาระน่ารู้ ≡ 
เปิดอ่าน 16,383 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 11,567 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 16,730 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 10,578 ครั้ง | 
เปิดอ่าน 12,669 ครั้ง |
|
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
