เรื่องจริงของน้าหมู

มีคนเล่าให้ฟังว่า ... สมัยก่อน ... คุณพงษ์เทพ กระโดนชำนาญ ศิลปินเพลงเพื่อชีวิต แกอยู่ในป่ากับเพื่อน 5 - 6  คน ...

ทุกวันก็จะเปลี่ยนเวรกันล่าสัตว์ป่ามาทำอาหาร  

วันหนึ่ง ... เป็นเวรของ คุณพงษ์เทพ แกก็คว้าปืนยาว สะพายบ่าเดินเข้าป่าไป อาหารโปรดของคุณพงษ์เทพ คือแกงเนื้อลิง พอเดิน เข้าป่าไปได้สักพัก เห็นลิงตัวหนึ่งนั่งอยู่บนต้นไม้หันหลังให้ แกก็รีบยกปืนประทับบ่ายิงเปรี้ยงไปที่ตัวลิง 

เหตุการณ์แปลกประหลาดได้เกิดขึ้น ... ปกติลิงพอถูกยิงจะหล่นตุ๊บจากต้นไม้ทันที แต่ลิงตัวนี้นั่งจับกิ่งไม้เฉย ไม่หล่นลงมา จะว่ายิงไม่ถูก ก็ไม่น่าเป็นไปได้ เพราะคุณพงษ์เทพ แกยิงปืนแม่นระยะแค่นี้ เป้าใหญ่ขนาดนี้ ไม่พลาดแน่นอน  

ในขณะที่กำลังสงสัยอยู่นั้น ... ลิงตัวที่ถูกยิงร้องโหยหวน เสียงดังมาก ฝูงลิงที่แยกย้ายกันออกหากินอยู่บริเวณใกล้ ๆ วิ่งแห่กันเข้ามาหา ลิงตัวที่ถูกยิง แล้วร้องโหยหวนเหมือนกันหมด แกตกใจ ... ยืนตกตะลึง!!! ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  

สักครู่ ... ลิงตัวที่ถูกยิง โยนวัตถุเล็กๆ สีดำ ๆ ชิ้นหนึ่งให้กับลิงตัวที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วก็หล่นตุ๊บลงมาจากต้นไม้ ... คุณพงษ์เทพ รีบวิ่งไปดูลิงถูกยิงเข้าที่หลังทะลุหน้าอก เลือดแดงฉานเต็มตัว คุณพงษ์เทพเห็นแล้ว ... ต้องเบือนหน้าหนี 

ลิงที่ตกลงมา ... เป็นลิงแม่ลูกอ่อน ขณะที่ถูกยิงเธอกำลังให้นมลูก ... ลูกตัวน้อยกำลังดูดนมอย่างมีความสุขทันทีที่ถูกยิงถ้าเป็นลิงตัวอื่น จะหล่นตุ๊บ ... ลงจากต้นไม้ แม่ลิงตัวนี้ยังหล่นไม่ได้ ... ยังตายไม่ได้ เพราะเธอยังมีภารกิจใหญ่หลวงที่ต้องทำ คือ รักษาชีวิตลูกน้อย ให้พ้นอันตราย เธอกัดฟัน โหนกิ่งไม้ไว้ แม้จะเจ็บปวดแทบขาดใจ ... มองดูเลือดที่ไหลหยดเป็นทาง ด้วยความตกใจ พยายามรวบรวมพละกำลังที่ยังพอมีเหลือทั้งหมด ตะโกนสุดเสียงร้องเรียกฝูงลิงเข้ามาใกล้ๆ แล้วก็ฝากฝัง ให้เลี้ยงลูกน้อยแทนเธอ  

หลังจากโยนลูกให้จ่าฝูงแล้ว มองดูลูกถูกพาไปจนลับสายตาแล้ว  แน่ใจว่า ... ลูกปลอดภัยแล้วจึงหลับตา แล้วหล่นลงมาตาย  

คุณพงษ์เทพ ... ก้มมองหน้าลิงแล้วร้องไห้ เพราะที่เบ้าตาลิง มีหยดน้ำตาใสๆ กำลังไหลริน คุณพงษ์เทพ รีบเดินกลับที่พัก เอาปืนไปเผาทิ้ง ไม่ยอมออกล่าสัตว์อีกเลยตลอดชีวิต ... 

และภาพความรักที่ยิ่งใหญ่ของแม่ลิง ... ที่มีต่อลูกน้อย เป็นแรงบันดาลใจให้คุณพงษ์เทพ แต่งเพลงขึ้นมาเพลงหนึ่ง ... ชื่อว่า "ลิงทะโมน" เพื่อยกย่อง เชิดชู คุณค่าของความรักที่แม่มีต่อลูก

*****************

แม่นะหรือ ... คือผู้สร้าง ทุกสิ่ง อันยิ่งใหญ่
คือผู้รัก ลูกตน กว่าใครใคร
คือผู้คอย ห่วงใย ทุกเวลา

คือคนร้อน เมื่อลูกรุ่ม
กลุ้มเรื่องทุกข์
คือคนสุข เมื่อลูกนั้น มีหรรษา
คือคนปลอบ เมื่อลูกเหงา เศร้าอุรา
คือคนคอย ให้เมตตา ลูกทุกคราว

เป็นสายฝน คอยช่วยให้ ลูกสดชื่น
เป็นผ้าผืนคอยห่มให้ เพื่อคลายหนาว
เป็นกระโถน คอยรับทุกข์ ทุกเรื่องราว
เป็นบันได ไต่ดาว ลูกก้าวไป

เป็นคุณครู ผู้สอนสั่งทุกอย่างหนอ
เป็นคุณหมอ คอยรักษา จะหาไหน
เป็นทุกสิ่ง ทุกอย่าง ได้ดั่งใจ
จะหาใครได้เท่าแม่เหมือนไม่มี

สาธยาย อย่างไร คงไม่หมด
พระคุณแม่ ยากแทนทด เหมือนปลดหนี้
สิ่งล้ำค่าใดใด ในปฐพี
จะเทียมเท่า คุณแม่นี้ ไม่มีเอย ...


++++++++++++++++++++++++


เนื้อเพลง "ลิงทะโมน"

ลิงทะโมนเอย  กระโจนตามต้นไม้ 
โผเข้าต้นหมากไฮ  หมากไม้ ไล่ชิง 
คนทะโมนเอย  แอบซุ่มตามพุ่มไม้ 
ตาก็จ้องมองไป ปืนไฟก็ไล่ยิง

แม่ลิงเอยถูกยิงบนกิ่งไม้  
กอดลูกน้อยกลอยใจ  เพื่อนไปเร็วจริง

ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง 
แม่ถูกยิง  พ่อลิงมารับไป 
ร้องเรียกหาว่ามารับ ลูกลิง
แม่ถูกยิงพ่อลิงมารับไป

ลิงทะโมนเอยกระโจนตามต้นไม้
ด้วยความกลัวปืนไฟ  จะตามไล่ยิง 
พ่อลิงเอย นั่งนิ่งบนกิ่งไม้ 
มองไปตามแนวไพร ไปไหนเล่าแม่ลิง  
พี่น้องลิง นั่งนิ่งบนกิ่งไม้   มองลงห้วย
รินไหล  ไปไหน เล่าแม่ลิง     

ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง
แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป 
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง
แม่ถูกยิง พ่อลิงมารับไป      
 ลิงทะโมนเอย กระโจน ตามต้นไม้ 
โผเข้าต้นหมากไฮ  รีบไปเอาลูกลิง
  คนทะโมนเอย  แอบซุ่มตามพุ่มไม้  
ตาก็จ้องมองไป  ปีนไฟก็ไล่ยิง    
พ่อลิงเอย ถูกยิงบนกิ่งไม้  
กอดลูกน้อยกลอยใจ รีบไปเถอะลูกลิง  

ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง  
พ่อก็ถูกยิง  ลูกลิงเจ้ารีบไป   
ร้องเรียกหาว่ามารับลูกลิง
พ่อก็ถูกยิง ลูกลิงเจ้ารีบไป     
ลิงทะโมนเอยกระโจนตามต้นไม้
โผไปตามแนวไพร  ไปไหนเล่าลูกลิง