กวีพจน์ในพระอภัยมณีมีมากจริงๆ วันนี้นำที่เป็นคติสอนใจ และฟังคุ้นหูมาให้อ่านค่ะ.....
. 
| ถึงม้วยดินสิ้นฟ้ามหาสมุทร |
|
ไม่สิ้นสุดความรักสมัครสมาน
|
| |
|
| แม้เกิดในใต้หล้าสุธาธาร |
ขอพบพานพิศวาสไม่คลาดคลา
|
| |
|
| แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ |
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
|
| |
|
| แม้เป็นบัวตัวพี่เป็นภุมรา |
เชยผกาโกสุมปทุมทอง
|
| |
|
| เจ้าเป็นถ้ำอำไพขอให้พี่ |
เป็นราชสีห์สิงสู่เป็นคู่สอง
|
| |
|
| จะติดตามทรามสงวนนวลละออง |
เป็นคู่ครองพิศวาสทุกชาติไป
|
| |
|
|
|
บิดามารดารักมักเป็นผล
|
| |
|
| ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่กายตน |
เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา
|
| |
|
| แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ |
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
|
| |
|
| รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา |
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
|
| แล้วตรัสบอกลูกน้อยกลอยสวาท |
|
เจ้าหน่อเนื้อเชื้อชาติดังราชสีห์
|
| |
|
| อันรักษาศีลสัตย์กัตเวที |
ย่อมเป็นที่สรรเสริญเจริญคน
|
| |
|
| แม้เนื้อเย็นเป็นห้วงมหรรณพ |
พี่ขอพบศรีสวัสดิ์เป็นมัจฉา
|
| |
|
| ทรลักษณ์อกตัญญุตาเขา |
เทพเจ้าก็จะแช่งทุกแห่งหน
|
| |
|
| ให้ทุกข์ร้อนงอนหง่อทรพล |
พระเวทมนตร์เสื่อมคลายทำลายยศ
|
| แม้นมีผู้รู้เห็นว่าเป็นหญิง |
|
มีแต่สิ่งสารพัดจะบัดสี
|
| |
|
| ด้วยชิงชัยไม่สันทัดเป็นสตรี |
จะเสียทีเสียดายไม่วายคิด
|
| |
|
| โบราณว่าสี่เท้ายังก้าวพลาด |
เป็นนักปราชญ์แล้วก็ยังรู้พลั้งผิด
|
| |
|
| อันทำศึกเหมือนสู้กับงูพิษ |
จงทรงคิดใคร่ครวญให้ควรการ
|
| พี่บอกแล้วไม่เชื่อนั้นเหลือใจ |
|
หนักอะไรจะเหมือนรักหนักอุรา
|
| |
|
| หลงอะไรจะเหมือนหลงทรงมนุษย์ |
ที่โศกสุดเศร้าแสนเสน่หา
|
| |
|
| จนลืมตัวมัวหมองเพราะต้องตา |
ต้องตรึกตราตรอมจิตเพราะปิดความ
|
| |
|
| บุราณว่าถ้าเหลือกำลังลาก |
ให้ออกปากบอกแขกช่วยแบกหาม
|
| |
|
| แม้นพ่อบอกออกบ้างไม่พรางความ |
จะเป็นล่ามแก้ไขให้ได้การ
|
| |
|
ค้นหาทุกอย่างในเว็บครูบ้านนอก :
