วันสำคัญเดือนตุลาคม

ครูดีศรีย่อมติดถึงศิษย์ด้วย ............ ศิษย์ยิ่งช่วยชูครูยิ่งชูศรี
ครูชูศิษย์ก็เพราะจิตให้ศิษย์ดี ............ ศิษย์ชูครูก็เพราะมีกตัญญู
------------------------------------
สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูรัก ............ สักวันหนึ่งคงประจักษืเป็นสักขี
สักวันหนึ่งคงจะรู้ว่าครูดี ............ สักวันหนึ่งคงใด้ดีเพราะเชื่อครู
------------------------------------
ครูคือผู้ให้ ............ ด้วยดวงใจเปี่ยมคุณธรรม
ครูคือพ่อแม่ ............ แม้มิใด้เกิดกำเนิดกาย
ครูคือผู้มิเคยหน่าย ............ สั่งสอนศิษย์ผลิดคน
-------------------------------------
ผู้ใดสอนบทความตามหลักสูตร ............ คือผู้พูดแทนตำรากล้าขยัน
ใครเฝ้าปลูกความดีทุกวี่วัน ............ รู้ใว้เถิดผู้นั้นนั้นแหละครู
--------------------------------------
อันว่าห่วงใดๆในสงสาร ............ จักเปรียบปานห่วงลูกหามีไม่
แต่ถึงห่วงถึงรักสักเพียงใด ............ ก็วางใจให้อยู่กับครูเอย
--------------------------------------
ถิ่นไทยในป่ากว้าง ............ ห่างใกล
แสงวัฒนธรรมใด ............ ส่องบ้าง
เห็นเทียนอยู่รำไร ............ เล่มหนึ่ง
ครูนั้นแหละอาจสร้าง ............ เสกให้ชัชวาลย์
-------------------------------------
แต่วัยเยาว์ครูเฝ้าสอนอ่านเขียน ............ ให้ร่ำเรียน ก กา มาจนใหญ่
จาก ก กา มาเป็นคำจำใส่ใจ ............ เฝ้าอบรมบ่มนิสัยให้พากเพียร
----------------------------------------
พระคุณครูซึ่งในดวงใจศิษย์ ............ เกินลิขิตอักขราภาษาเขียน
ลุสิบหกมกราที่มาเวียน ............ เชิญธูปเทียนมวลผกาคารวะครู
-----------------------------------------
เมื่อพ่อแม่พาลูกมาส่งให้ ............ หมายถึงส่งดวงใจมาฝากฝัง
ครูรับเด็กมาแล้วมิรอรั้ง ............ เฝ้าสอนสั้งฝึกฝนและอบรม
หัวใจของครูผูกพันอยู่กับเจ้า ............ เด็กของเราเติบใตอย่างเหมาะสม
น้ำมือครูล้ำค่าน่านิยม ............ เพราะครูบ่มนิสัยเด็กไทยงาม
-----------------------------------------
มือเอ๋ยมือครู............ อุตส่าห์สู้ทนสั่งและทนสอน
เพื่อให้ศิษย์มีวิชาเป็นอาภรณ์............ ดับทุกข์ร้อนที่ตั้งท่ามาราวี
ส่งเราริมศิษย์ให้ดีมีคุณค่า ............ เติบโตมามีความรู้เชิดชูศรี
เป็นดวงตาของชาติปราบไพรี ............ คุณข้อนี่ควรจำใว้ไม่ลืมเอย
------------------------------------------

ครูจริงไซร้ ใช่แต่ เพียงแค่สอน ............ หากอาทรทุกทาง มิห่างเห
เหมือนพ่อแม่ แผ่คุ้ม ยอมทุ้มเท ............ มิให้ใหว่ ว้าใหว ด้วยใจจริง

ยกศิษย์ตน พ้นสัตว์ กำจัดชั่ว ............ ประฤพติตัว เต็มมนุษย์ พุทธิยิ่ง
รู้คิดทำ นำแสดง รู้แต่งติง ............ ไม่ทอดทิ้ง ทางควร ในส่วนคุณ

แม้นเป็นครู รู้แต่ แค่สอนวิทย์ ............ ไม่นำคิด นำประฤพติ ยึดธรรมหนุน
รับค่าจ้างอย่างเดียว ไม่เกี่ยวบุญ ............ ก็เหมือนรุน เรือจ้าง แล้วต่างจร

ครูเช่นนี้ มีเห็น ไม่เป็นท่า ............ คล้ายสินค้า ความรู้ ใช่ครูสอน
ขาดวิญญาณ การเป็นครู ผู้อาทร ............ พอจบตอน ก็ต่างตัด สะบัดไป

ครูเช่นนี้ ชี้รู้คือครูแท้ ............ ใช่มีแต่ชื่อครู อวดรู้เบ่ง
สมเป็นครู ปูชนีย์ ทุกที่เกรง ............ เป็นคนเก่ง เกียรติชื่อ ลือระบิล
----------------------------------------------------------------------------------
เป็นครูดี พูศิษย์ พูชิดชอบ ............ น้ำใจมอบ มีค่า กว่า ทรัพย์สิน
ส้รางประโยชน์ โกฏิแสน ในแผ่นดิน ............ ไม่สุดสิ้นสายธาร ประสารใจ

วิญาณครู รู้ว่า เป็นหน้าที่ ............ สอนศิษย์ดี ศิษย์ดัง ไม่หวังศักดิ์
เห็นศิษย์ออก นอกวิถี ไม่ดีนัก ............ ก็คอยตักเตือนเรื่อย ยอมเหนื่อยกาย

คุณธรรม นำทาง สร้างในศิษย์ ............ ให้เกิดคิด เกิดค้น เกิดขวนขวาย
รู้ชั่วดี หนีข้อง ผองอบาย ............ ทั้งหญิงชาย เชิดชู คู่สังคม

รางวัลครูอยู่ที่ใด้มีศิษย์ ............ ประกอปกิจ เกิดประโยชน์ เป็นโสดสม
อุโฆษชื่อ ลือเลื่อง เนื่องนิยม ............ ใด้ยินขม ครูก็ชื่น รื่นสำราญ

อาชีพครู รู้เถิด ประเสริฐสุด ............ ปั้นมนุษย์ นำวิญญาณ ให้กร้านแกร่ง
ให้รักดี หนีชั่ว ไม่มัวแคลง ............ และให้แสง ปัญญา เกิดกล้ามี

เมื่อเป็นครู รู้ตน ต้องขวนขวาย ............ ทั้งใจกาย กอปรเกื้อ อย่าเบื่อหนี
แสวงวิทย์ ประสิทธิ์ศิษย์ เป็นกิจดี ............ เป็นศักศรี สมสมัย อย่าให้ล้า

โดย : สวรรค์