บทความดีๆ...หนี้.....

หนี้...ใครๆ ก็รู้ คือสิ่งที่ต้องชดใช้ บางครั้งอาจต้องใช้ด้วยชีวิตเพราะเป็นหนี้ชีวิต แต่ส่วนใหญ่เรามักนึกถึงเฉพาะเรื่อง เงินทองอันเป็นของบาดใจ กู้ยืมเขามาไม่มีใช้เขาก็กลุ้มถึงกับฆ่าตัวตายเพื่อหนีหนี้ก็มี แต่บางครั้งเจ้าหนี้ก็ตายได้ เพราะเป็นเจ้าหนี้ไม่เป็น 

เราไม่เคยรู้เลยว่า ถึงเราไม่อยากเป็นทั้งลูกหนี้และเจ้าหนี้ แต่ก็ต้องเป็นทั้งๆ ที่ไม่อยากจะเป็น เพราะเหตุการณ์บังคับให้ต้องเป็น จะเป็นหนี้เขา 100 บาท หรือ 100 ล้านบาท ก็เท่ากัน เพระเรียกว่าเป็นหนี้เหมือนกัน แต่ต่างกันตรงความรู้สึกต่างหาก มันต่างกันที่ตัวเลขที่ทำให้เรานอนไม่หลับ ต้องนอนก่ายหน้าผากเพราะกลัวตัวเลขที่ติดลบ หรือจำนวนเงินที่มีอยู่น้อยลง หรือไม่ก็กลัวว่าลูกหลานจะมีน้อยไป จึงไม่อยากใช้หนี้หรือคิดจะหนีหนี้เลยฆ่าตัวตายไปตามระเบียบ…  

เพราะเราหนีใจที่เสียของตัวเองไปไม่ได้ ไม่รู้จักเอาใจที่เสียแลกใจที่ดีกลับมา หลายต่อหลายคนจึงต้องจบชีวิตลงไปด้วยหนี้ ทั้งฆ่าตัวเองหรือไม่ก็ถูกฆ่า…  

แท้จริงแล้วจะเป็นหนี้เขา 100 บาท หรือจะมากสักเท่าใดก็ตาม ถ้าเราไม่คิดใช้ก็ต้องเป็นหนี้อยู่ตลอดไป ไม่มีระยะปลอดหนี้ รวมทั้งดอกเบี้ยที่เพิ่มขึ้นด้วย… แต่ถ้าเราคิดจะใช้เขาจะหมดหนี้เมื่อใดก็อีกเรื่องหนึ่ง ความรู้สึกก็จะเปลี่ยนไป การคิดสั้นฆ่าตัวตายก็คงไม่มีการถูกทำร้ายชีวิตก็หมดไปด้วย เพราะไม่ได้คิดคดโกงเขา  

ดังนั้นความสำคัญจึงอยู่ที่ใจ ต้องใช้ใจแลกหนี้ หรือใช้ใจที่ดีแลกใจที่เสียกลับมา  เอาความรู้สึกที่เสียไปกลับคืนมา ต่อสู้กับชีวิตข้างหน้าต่อไป ปลงสู้ไม่ใช่ปลงหนี แสวงหาสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์สุขแก่ชีวิตซึ่งมีอยู่มากมาย ถ้ารู้จักแสวงหาเหมือนปลาที่ต้องว่ายทวนน้ำอยู่เสมอ อย่าเป็นปลาที่ว่ายตามน้ำ เพราะปลาที่ว่ายตามน้ำนั้นเป็นปลาที่กำลังจะตาย …  

การเสียเงินทองหรือเป็นหนี้เขาก็เท่ากัน คือเหมือนกับไม่เสียอะไรเลย เสียความรู้หรือใจเสียไปแล้ว เสียมากทีเดียว แต่ถ้า...สูญเสียความเพียรพยายามที่จะต่อสู้กับอุปสรรคและปัญหาของชีวิตแล้วเหมือนตายทั้งเป็น  

หนี้รัก...
เป็นหนี้อีกอย่างหนึ่งที่คนหนุ่มสาวถือเป็นความสำคัญยิ่ง จะเห็นได้จากบทเพลงโคลงกลอนต่างๆ ที่พรรณนาถึงความรัก ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ เอาแหวนเธอคืนไปเอาใจฉันคืนมา หากเป็นหนี้แล้วขอจงเป็นหนี้รักเถิดฯลฯ เป็นเรื่องของความรำพันและค่อนข้างเพ้อฝัน ซึ่งจะต้องให้เวลาให้โอกาส ให้ความคิดแก่เขาแล้วเขาก็คงจะทำใจได้ไปเอง เป็นเรื่องที่ควรให้อภัย แม้ผู้ใหญ่เองบางครั้งก็แย่เหมือนกัน เป็นเรื่องธรรมดา เป็นความต้องการของธรรมชาติ เพราะขาดสติและปัญญาที่จะใคร่ครวญต่างหาก  

ในโลกนี้... จึงไม่มีใครสอนให้ใครทำอะไรได้หรอก เขาทำได้หรือเราทำได้ เพราะคิดได้เอง จึงทำด้วยตัวเอง เขาทำได้ก็ด้วยตัวของเขาเอง เราอาจเป็นเพียงผู้ใช้เสียงเตือนสติชี้แนะให้เขาได้ฟังได้คิดเท่านั้น  

หนี้เกียรติยศ...
เป็นหนี้ที่ควรรู้ควรเข้าใจด้วย คือการไม่รักษาสัญญาในเรื่องบางเรื่องให้สัญญาแล้วก็ไม่รักษาสัญญา ชีวิตอาจหมดลงได้ด้วยหนี้เกียรติยศนี้ เช่นหนี้การพนันถือว่าเป็นหนี้เกียรติยศ ถ้าเบี้ยวไม่ใช้เขาเพราะขาดหลักฐานเพียงคำพูดเป็นการให้สัญญา หรือเศษกระดาษแผ่นเล็กๆ มีตัวเลขที่กำกับด้วยลายเซ็นต์ แต่มีค่าเสมอด้วยชีวิต หลายต่อหลายคนต้องจบชีวิตลงเพราะไม่ชำระหนี้เกียรติยศนี้ นักพนันทั้งหลายควรระมัดระวังให้ดี ไม่ควรเผลอขาดสติในเรื่องนี้เพราะเป็นหนี้เกียรติยศ  

หนี้ชีวิต...
หนี้ชีวิตนี้สำคัญมากที่เราต้องรู้ต้องเข้าใจ ตั้งแต่เราเป็นจุดเล็กๆ ในท้องของแม่ ต้องอาศัยเลือดเนื้อของแม่เป็นอาหาร ต้องอาศัยท้องของแม่เป็นที่อยู่อาศัยให้เกิดมาลืมตาดูโลก มีชีวิตอยู่ในโลกมาจนถึงทุกวันนี้ได้ แม่และพ่อเป็นผู้ให้ชีวิตแก่เรา ให้อาหาร ให้ที่อยู่อาศัย ให้ทุกอย่างแก่เรา แต่เราต้องการมากกว่านี้… เราไม่เคยรู้สึกเลยว่าท่านให้ชีวิตแก่เรา ไม่เคยรู้เลยว่าวันเกิดของเรานั้นเป็นวันที่แม่มีความทุกข์ เราจึงทำบุญวันเกิดของเราด้วยความสนุกสนาน  

ทั้งหมดนี้เป็นหนี้ชีวิตที่ต้องทดแทนด้วยชีวิต สิ่งเหล่านี้ต้องอยู่ในความรู้สึกของเราทุกๆคนที่เกิดมาบนผืนแผ่นดินนี้ อาศัยแผ่นดินนี้ให้มีชีวิตอยู่ได้มาจนถึงปัจจุบัน  

หนี้เงินทอง หนี้รัก หนี้เกียรติยศและหนี้ชีวิต... ทุกชีวิตที่เกิดมาควรรู้ควรเข้าใจเพราะมีความสำคัญยิ่ง ทุกชีวิตต้องมีหนี้ด้วยกันทุกคน ไม่มีใครพ้นจากความเป็นหนี้ ความเป็นหนี้จึงไม่สำคัญ ความสำคัญจึงอยู่ที่ต้องเป็นหนี้ให้เป็น คืออยู่ที่ความคิดความรู้สึก ต้องคิดเป็นและพูดให้เป็นด้วย การพูดให้เป็นจึงหมายถึงต้องนิ่งเป็นด้วย... 

ทุกๆชีวิตจึงเปรียบดังหยดน้ำในมหาสมุทรหรือเพียงเสี้ยวหนึ่งเท่านั้น.. ล้วนไม่มีสาระเท่าใดนักสำหรับชีวิตที่แสนจะน้อยนัก รวดเร็วเหลือประมาณ จึงควรทำชีวิตให้มีคุณค่ามากที่สุด ร่วมคิดร่วมทำ รวมพลังสติปัญญา ร่วมพัฒนาประเทศชาติอันเป็นที่รักยิ่งของเรา สังคมไทยของเราให้เจริญรุ่งเรืองตลอดไป...           

โดย ศาสตราจารย์ นพ.เชวง เดชะไกศยะ     

http://www.raksa-dhamma.com/