ผญาคำสอนของเก่าโบราณ...... บุญบาปเหมือนหนึ่งคือเงา

บุญบาปนี้เป็นคู่คือเงา     เงานั้นไปตามเฮาสู่วันบ่มีเว้น
คันเฮาพาเล่นพามันเต้นแล่น     พามันแอะแอ่นฟ้อนเงานั้นแอ่นนำ
เฮานั่งยองย่อเงาก็นั่งลงนำ     ยามเฮาเอาหลังนอนก็อ่อนลงนอนด้วย
คันเฮาโตนลงห้วยภูเขาหลายหลั่น     ขึ้นต้นไม้ผาล้านด่านเขา
เงาก็ตามเลี้ยวเก๊าะเกี่ยวพันธนัง     บ่ได้มียามเหินห่างไกลกันได้
อันนี้สันใดแท้ทั้งสองบุญบาป      มันก็ติดต่อก้นนำส้นผู้ทำ นั้นแหล่ว

            ผญาคำสอนของเก่าโบราณ.....
                                   ลูกหลานนำมาขานด้วยความเคารพ  เด้อท่าน......

                                            แสวง มลศิลป์   สรรหามาฝากครับ