แบบกลที่ใช้กันมากที่สุด คือนักมายากลจะยืนอยู่หลังโต๊ะซึ่งมีผ้าสักหลาดผืนใหญ่คลุมอยู่ เขาจะเชิญคนดูให้ขึ้นมาบนเวทีและตรวจดูหมวกทรงสูงซึ่งตั้งหงายอยู่บนโต๊ะ เพื่อยืนยันว่าไม่มีอะไรอยู่ในหมวกจริง ๆ จากนั้นอาสาสมัครก็จะถือปีกหมวกไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วนักมายากลก็ยื่นมือลงไปในหมวก ดึงเอากระต่ายเป็น ๆ ออกมา

     กลนี้ใช้ความว่องไวของมือ การคะเนเวลาอย่างรวดเร็วและตาอันแหลมคมสำหรับกะมุมมองของสายตาคนดู เมื่ออาสาสมัครก้าวขึ้นมาบนเวที นักมายากลจะจับปีกหมวกไว้ด้วยมือขวา ส่วนมือซ้ายจะควานหาช่องในผ้าปูโต๊ะ แล้วรวบถุงผ้าสักหลาดสีดำที่ห้อยเชือกหูรูดอยู่จากตะปูไม่มีหัว ทางด้านหลังของโต๊ะ

     จากนั้นเขาก็จะนำถุง (ซึ่งมีกระต่ายอยู่ข้างใน) ขึ้นมาทางด้านหลังของหมวกให้หมวกบังไว้มิดชิด ไม่ให้คนดูหรืออาสา-สมัครเห็นได้ เมื่ออาสาสมัครตรวจดูหมวกเสร็จ นักมายากลก็จะใช้มือขวาหันให้ยอดหมวกหันไปทางผู้ชม ขณะเดียวกันก็รีบแกว่งถุงสักหลาดเข้าไปไว้ในหมวกด้วยมือซ้าย

     เมื่อถุงกระต่ายเข้าไปอยู่ในหมวกเรียบร้อยแล้ว เขาก็จะใช้มือซ้ายนั้นรวบปากถุงพร้อมกับจับขอบหมวกไว้ แล้วปล่อยมือขวา  เขาจะใช้มือขวาให้ผู้ชมดูว่า ไม่มีอะไรซ่อนอยู่ตามด้านข้างหรือปีกหมวก

     ในระหว่างที่เล่นกล นักแสดงมายากลจะมองตรงไปที่อาสาสมัครและชวนคุยอย่างสนุกสนาน  เพื่อดึงดูดความสนใจไม่ให้สังเกตหมวก แล้วเขาก็จะชูหมวกขึ้นให้สูงกว่าระดับสายตาด้วยมือทั้งสองข้าง พร้อมทั้งบอกอาสาสมัครให้จับปีกหมวกทั้งสองด้าน เขาจะค่อย ๆ ปล่อยหมวกแล้วพูดว่า  “ตอนนี้หมวกจะค่อย ๆ เริ่มหนักขึ้น หนักขึ้นขึ้น"

     พอเปลี่ยนให้อาสาสมัครรับน้ำหนักหมวกไว้ทั้งหมด นักมายากลก็จะรีบล้วงมือทั้งสองข้างเข้าไปในหมวก รีบเปิดปากถุงโดยดึงเชือกที่ร้อยหูอยู่ออก แล้วใช้มือขวาดึงเอากระต่ายออกมาระหว่างนั้นมือซ้ายก็คอยระวังไม่ให้คนดูเห็นถุงที่อยู่ในหมวกทรงสูงนั้น

“ข้อมูลสนับสนุนจากหนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม / สำนักพิมพ์สารคดี”