มือถือเล็ก ๆ แต่ไม่เล็กสมชื่อ

คุณหำ ขณะนี้กำลังเป็นนักศึกษาและมาอาศัยอยู่กับหลวงพี่ที่วัดในกรุงเทพมหานคร มาเป็นศิษย์วัดเหมือนกับเด็กตามชนบททั่วไป ที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ เพื่อหวังความเจริญก้าวหน้าในชีวิต

วันหนึ่งได้ขับรถจักยานยนต์ไปธุระ ได้มีพี่ห้อยขอติดท้ายรถไปด้วย

"พี่ห้อย ! เอามือถือผมคืนมา ๆ " เสียงคุณหำ ตะโกนตามหลังมา และ เดินติดตามไปอย่างกระชั้นชิด พร้อมตะโกน และเดินตามไปติด ๆ แต่ไร้ซึ่งความสนใจจากพี่ห้อย

ขณะที่คุณหำ กำลังเดินติดตามไปนั้น  คุณโหน !  ได้โผล่ออกมาจากข้างซอย พร้อมพูดขู่และตะคอกใส่คุณหำ

"ไม่ต้องตามมานะ เดี่ยวพี่ห้อยคืนให้ " คุณโหนพูดตะคอกใส่

ด้วยความเสียดาย คุณหำจึงวิ่งตามไปอีก แต่คุณโหน ได้ออกมายืนขวางทางมิให้ตามไปพร้อมกับพูดขู่ว่า "อย่าตามมา หากไม่เชื่อจะใช้มีดฟันเดี่ยวนี้แหละ"

คุณหำเสียดายและเสียใจที่โดนมือดีเอามือถือไปต่อหน้า ต่อตา แต่ทำอะไรไม่ได้ ขับรถและร้องไห้กลับไปที่วัด นำความเจ็บใจไปฝากหลวงพี่ ขอให้ท่านช่วยด้วย หลวงพี่จึงแนะนำให้ไปร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวน

มีปัญหาว่า การกระทำของคุณห้อย และคุณโหน จะมีความผิดอาญาฐานใด ?

ตามประมวลกฎหมายอาญา ได้กล่าวถึงเรื่องนี้ไว้ว่า ผู้ใดลักทรัพย์โดยใช้กำลังประทุษร้าย หรือขู่เข็ญว่าในทันใดนั้น จะใช้กำลังประทุษร้าย เพื่อให้ความสะดวกในการลักทรัพย์ หรือพาทรัพย์นั้นไป ผู้นั้นมีความผิดฐานชิงทรัพย์

กรณีดังกล่าว การที่คุณห้อยถอดเอาโทรศัพท์เคลื่อนที่(มือถือ)ซึ่งคล้องอยูที่คอของคุณหำไป จึงเป็นการลักทรัพย์ของผู้อื่น เมื่อคุณหำเดินตามไปทวงโทรศัพท์เคลื่อนที่(มือถือ)คืน  แต่คุณโหนเดินออกมาขวางพร้อมพูดไม่ให้ติดตาม โดยขู่ว่าจะเอาอาวุธมีดฟัน  การขู่ของคุณโหน กระทำในระหว่างที่คุณห้อยลักทรัพย์ยังไม่ขาดตอน  จึงมีลักษณะแบ่งหน้าที่กันทำ ด้วยเจตนากระทำผิดฐานเป็นตัวการ อันเป็นการให้ความสะดวกในการลักทรัพย์ของคุณห้อย  การกระทำของคุณห้อยและคุณโหน จึงมีความผิดฐานร่วมกันชิงทรัพย์(เทียบฎีกาที่ ๓๑๙๗/๒๕๔๙)

เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ว่า... ชีวิตไม่พอกับตัณหา กาลเวลาไม่พอกับความต้องการ เพราะความอยากจึงต้องจากบ้านไปเที่ยวห้องกรงอย่าง... สหวี ! วี ! วี!

          ...หลังออกจากคุกแล้ว อย่าลืมไปหางานทำเสียบ้าง ชีวิตจะได้มีค่า และเป็นคนมีราคา ...!!!